مصاحبه با سحر رضا زاده، مدیر و کوچ پلیر روچیکا مشهد

لیگ دسته دو بسکتبال بانوان کشور، با قهرمانی روچیکا مشهد به پایان رسید، سحر رضا زاده، مدیر و کوچ پلیر روچیکا مشهد ، درباره شرایط و کیفیت و همچنین تمام مشکلات تیمش، به رسانه تخصصی بسکتبال بانوان چهل گفت: زمان زیادی است که بسکتبال را به صورت حرفه ای کار می کنم، اما حدود ۳ است که با اسم رسمی روچیکا، به صورت رسمی فعالیت دارم. من اسم روچیکا را خودم طراحی کردم، RUCHIKA : R: responsible مسئول U: unbiased بی طرفانه C: champion قهرمان H: honest صادقانه I: ideal ایده آل K: keen تیز A: active فعال تمام تک تک کلمات روچیکا، واژه هایی است که می خواستم برای آکادمی ام شخصیت حقوقی بسازم و در واقع به تیمم شخصیت بدهم. همان طور که گفتم، سه سال است آکادمی ام را ثبت کرده ام، اما دو سال و نیم است که سالن اختصاصی خودم را به همراه شریکم راه اندازی کرده ایم. من که از ۱۸ سالگی ، کار می کردم و شاگرد داشتم، و این بازیکنانم از رده مینی با من بودند و حالا برای تیم روچیکا بازی می کردند. کم کم سالن بدنسازی خودم را تاسیس کردم که بازیکنانی که حرفه ای بسکتبال بازی می کردند، از سالن بدنسازی نیز استفاده می کردند. حدود ۵ سال پیش هم در لیگ نوجوانان، تیم داری می کردم و در فصل گذشته هم تصمیم گرفتیم، در لیگ دسته دو، تیم داری کنیم. در ابتدا یکسری از اسپانسرها قبول کردند تا همکاری کنند اما به خاطر مشکلات اقتصادی جامعه کنار کشیدند، ولی من نمی خواستم کنار بکشم و یکی از آرزوهای شخصی ام بود که شرایط مالی ام به گونه ای باشد که بتوانم خودم تیمم را ساپورت کنم تا روچیکا در کل ایران دیده شود. بنابراین با هزینه شخصی، استارت لیگ دسته دو را زدم. تمام بازیکنان روچیکا بومی بودند، به جز بازیکنی که از شیراز گرفتم. اوایل لیگ، یک مقدار سخت گذشت، زیرا دور اول طولانی و حدود ۱۰ روز در اردو بودیم وهزینه ها سرسام آور بود و ۷۰ میلیون خرجمان شد. در دور بعدی هم که به میزبانی مشهد برگزار شد، به خاطر هزینه های سنگین، فشار زیادی را متحمل شدم. سطح بازی ها بسیار بالا بود و به نظرم یک سری از تیم ها شرایطش را داشتند تا به مرحله بالاتر برسند. در پلی آف بعضی از بازی ها نتیجه اش برابر می شد و بازی بعدی، تنها با یک امتیاز، تیم برنده را معلوم می کرد، که این نشان از هم سطح بودن تیم ها بود. ما تنها تیمی بودیم که تا مرحله نیمه نهایی باخت نداشتیم و تنها باخت ما برابر تیم بانی نو بود که به بازی سوم کشیده شد و در نهایت با ۱۹ امتیاز به برتری رسیدیم و راهی فینال شدیم.در فینال با ۲ برد متوالی برابر تیم فوق العاده خانه بسکتبال آذربایجان شرقی، پیروز و به قهرمانی دست یافتیم. از این تیم ، ۳ بازیکن ملی پوش داشتم که به اردوی ملی دعوت شدند. تقریبا تمام بازیکنانم ۸۰ به بالا بودند، تنها فردی که سنش بیشتر بود خودم بودم که به عنوان کوچ پلیر، در تیم حضور داشتم، بنابراین با یک تیم کاملا جوان راهی لیگ دو شدیم، زیرا می خواستیم از بازیکنان باشگاه روچیکا استفاده کنیم. از نظرهزینه و ساپورت تیم، کمی برای من مشکل بود. منبع درآمد من، تنها آکادمی بسکتبال روچیکا نبود، بلکه باشگاه بدنسازی هم بود که کمک کرد تا از پس مخارج برآیم. در این مسیر، خانواده ام هم خیلی کمک کردند و همراهم بودند و در کل بدون اینکه هزینه ای از کسی بگیریم، توانستیم تیم را با هزینه شخصی خودم،جلو ببریم. هدف ما این است که شاکله تیم را حفظ کنیم و با همین تیم راهی لیگ یک شویم. شاید نیاز باشد که یکی، دو تا بازیکن با تجربه به تیم تزریق کنیم. در حال حاضر تمرینات خود را شروع کرده ایم و دنبال حامی مالی هستیم. فکر نمی کنم که با هزینه شخصی بتوان تیم دسته یک را ساپورت کرد و از پس مخارج برآمد. دو بازیکنی که از شهرهای نیشابور و شیراز گرفتم، در خانه خودم در مشهد زندگی می کردند، اسکان و خورد و خوراکشان با من بود، بنابراین من در این مدتی که تیم روچیکا را داشتم، کم سختی نکشیدم، کنار اینکه بازیکن بودم،مربی و کاپیتان نیز بودم و باید به صورت موازی کار می کردم تا بتوانم از پس هزینه های تیم برآیم. هدف من این بود که توانایی های بسکتبال مشهد را نشان دهم، و همین طور نشان بدهم که بدون حامی مالی هم می توان تیمی را تا این مرحله رساند. امیدوارم که با همین تیم بتوانیم راهی لیگ برتر شویم. دو فصل گذشته، زمانی که می خواستم بازی کنم در همان استارت لیگ، ACL دادم و این موضوع بسیار روی من تاثیر گذاشت، بنابراین یک سال تمام تلاش خودم را کردم تا بتوانم دوباره به میادین برگردم و فصل گذشته، تیم روچیکا که بسیار جوان و کم تجربه بود، به یک بازیکن با تجربه نیاز داشت، البته همه تیم ها یکی دو تا بازیکن با تجربه داشتند که به نظرم همین قضیه سطح لیگ را بسیار بالا برد.

*رسانه تخصصی بسکتبال بانوان چهل*