محدودیت جذب بازیکن ملی بهتر است یا ثروت؟
فتانه ملک،نائب رئیس فدراسیون بسکتبال طی مصاحبه ای از اجرایی شدن قانون محدودیت جذب بازیکن ملیپوش در فصل آینده خبر داد و گفت: “این موضوع حتما در آییننامه لیگها ذکر میشود. این مشکل متاسفانه بنا به هر دلیلی در آییننامه لیگ گذشته ذکر نشده بود که در نتیجه بیتوجهی به آن کیفیت مسابقات پایین میآید و ملیپوشان در تعدادی تیم جمع و بقیه تیمها محروم میشوند. بنابراین در آییننامه قطعا محدودیت جذب نفرات لحاظ میشود تا توزیع مناسبتری بین تیمها انجام شود.” در خصوص این مطلب نقدی وجود دارد، شاید در بخش آقایان این قانون قابل اجرا باشد اما در بخش بانوان به هیچ عنوان امکان پذیر نیست.
۱۱ تیم در فصل گذشته در لیگ برترحضور داشتند که تنها دو یا سه تیم قراردادهای قابل قبولی را با بازیکنان بستند. شیمیدر،گروه بهمن، نفت آبادان، سه تیمی هستند که تقریبا قراردهای خوبی را با بازیکنان بستند و البته متعهد بودند، تیم اکسون هم قرارداد بالایی را بست اما در پرداخت آن کوتاهی کرد. دو فصل گذشته، قرارداد بانوان بسیارناچیز بود به طوری که برخی از بازیکنان نمی توانستند مبلغ آن را بازگو کنند.
درست است که تعداد تیم های شرکت کننده آن هم برای بخش بانوان تقریبا قابل قبول است اما فقط چند تیم توانایی پرداخت قراردادها را دارند، و به همین دلیل است که بازیکنان ملی پوش در یک یا دو تیم تجمع پیدا می کنند. اگر تعداد اسپانسرها در لیگ بانوان زیاد شود، آن وقت بازیکنان ملی پوش می توانند در تعیین باشگاه خود تصمیم گیری کنند، اما زمانی که دو یا سه تیم توانایی پرداخت قرارداد را دارند تصمیم گیری برای ملی پوش ها محدود می شود و قطعا تیمی که پول و امکانات بیشتری می دهد بازیکنان ملی پوش به آن سمت می روند.
اینکه کیفیت بازی ها با تجمع بازیکنان در یک تیم پایین می آید کاملا درست است، فصل گذشته کیفیت بازی ها بسیار پایین و حوصله سر بر بود. اما برای اینکه کیفیت بازی ها حفظ شود و بازیکنان ملی پوش در یک یا دو تیم جمع نشوند، فدراسیون می تواند، مبلغ قرارداد تعیین شده را برای باشگاه ها در نظر بگیرد، به طور مثال، از فلان مبلغ قرارداد، باشگاه ها حق ندارند به بازیکن ملی کمتر بدهند. در هر حال، روش های زیادی وجود دارد که حق بازیکنان ملی پوش حفظ شود اما در کل محدود کردن جذب ملی پوش برای “بخش بانوان” بدون هیچ تبصره و قانونی، شدنی نیست.
*رسانه تخصصی بسکتبال بانوان چهل*