در مسابقات انتخابی جام جهانی بسکتبال زنان چه گذشت؟ (قسمت دوم)
در قسمت دوم مسابقات انتخابی جام جهانی بسکتبال زنان، می خواهم درباره نحوه برخورد مربیان و بازیکنان با داوران بنویسم. همه ما می دانیم که مسابقات جام جهانی با مسابقات آسیایی و یا مسابقات لیگ داخلی خودمان کاملا متفاوت و به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست. اما برای من جالب بود که پس از هر سوت داور، مربیان و بازیکنان به هیچ عنوان اعتراض نمی کردند، که این موضوع دو حالت دارد، یا اشکالات داوری کم بوده و یا مریبان و بازیکنان طوری آموزش دیده اند که به هیچ عنوان بعد از هر سوتی تنش ایجاد نکنند. این موضوعی که من مطرح نموده ام ممکن است از پخش زنده تلویزیونی قابل رویت نباشد و من به علت اینکه در سالن مسابقات حضور داشتم می توانستم رفتار تک تک مربیان، بازیکنان و داوران را زیر نظر بگیرم. این موضوع شاید ساده به نظر برسد اما وقتی با لیگ ایران مقایسه می کنیم، متوجه این تفاوت می شویم. در هر حال، سرمربی تیم ها، تمام تمرکزشان روی بازی خود بود و به هیچ عنوان به سوت های اشتباه داوران کاری نداشتند، که البته این موضوع مختص کشور خاصی نبود و همه تیم هایی که در آنجا حضور داشتند از ابتدا تا انتهای بازی، با سوت داوران کاری نداشتند. یک نکته خاص دیگری هم توجه من را به خود جلب کرد، اکثر بازی ها به صورت نزدیک و پایاپای پیش می رفت و در انتهای بازی هم، تیم بازنده به تیم برنده تبریک می گفت. فکر می کنم، انسان های موفق چنین دارای چنین خصلتی هستند. به یاد دارم، رافائل نادال، تنیسور مطرح جهان هم، پس از باخت های خود، چنین اخلاقی داشت. در واقع جنبه باخت داشت. در هر حال، موضوعی که نظر من را واقعا به خودت جلب کرد، همین اخلاق بازیکنان و مربیان بود. در پست بعدی، به ادامه حواشی مسابقات انتخابی جام جهانی بسکتبال زنان می پردازم.
*رسانه تخصصی بسکتبال زنان چهل*
